Dat het in de dagen voor Kerstmis een drukke tijd is, zal niemand ontgaan. Er moet zoveel gedaan en geregeld worden om het feest sfeervol te vieren. Dat kost tijd! Het risico daarvan is dat de geestelijke voorbereiding wat in nauw komt. Dat je daar geen tijd meer voor hebt.
Die tijd moet je zelf nemen om de diepe betekenis van het feest tot je te laten doordringen.
Een heel mooi gebruik is het om, – als de kerststal is opgebouwd en de versierde boom met de lichtjes staat te pronken – , de kribbe leeg te laten en het beeldje van Jezus pas in de kribbe te leggen als het echt Kerstnacht geworden is. De lege kribbe laat zien dat het tafereel nog niet af is. Dat het belangrijkste ontbreekt. Het is niet alleen een mooi gebaar, ook de betekenis ervan is groot.
Wanneer we het kindje in de kribbe leggen, laten we zien dat Jezus bij ons thuis mag komen.
Dat Hij welkom is. In de herberg was voor het jonge gezin geen plaats, de stal met de voederbak werd het onderkomen. Zelf in onze eigen woonkamer het kindje een plaats geven, wil zeggen dat Hij welkom is.
Tegelijkertijd een opdracht om dat welkom zijn ook te laten voelen aan de mensen met wie we Kerstmis vieren en aan de mensen die we zomaar ontmoeten. Wie weet komen we nog
op een idee: wie zijn we vergeten te laten weten dat hij/zij welkom is?
J.P. Janssen, pr.ass